Het zichtbare slachtoffer

Slachtoffers van criminaliteit krijgen een steeds belangrijker rol. Zij kunnen
spreken op de openbare zitting, schadevergoeding vorderen, en als getuige
optreden. De media berichten graag over slachtoffers. Via internet wordt
bovendien in toenemende mate informatie verspreid over strafzaken, en
daarmee ook over slachtoffers. Het slachtoffer wordt daarmee steeds
zichtbaarder.
Een delict is op zichzelf al een inbreuk op de privacy van het slachtoffer.
In het strafproces kunnen weer nieuwe inbreuken plaatsvinden. Bij de
aangifte verstrekt het slachtoffer persoonlijke informatie aan de politie.
Die komt in het dossier en daarmee ook bij de verdachte. Op de zitting kan
iedereen het slachtoffer zien en horen wat er is gebeurd. Niet alle slachtoffers
vinden dat prettig.
Dit boek gaat over de privacy van slachtoffers. NSCR en VU onderzochten
hoe politie, Openbaar Ministerie, rechters en media omgaan met de
persoonlijke levenssfeer van slachtoffers. Geven zij slachtoffers de
bescherming die deze verwachten? Gaan zij vertrouwelijk om met de
persoonlijke informatie die slachtoffers hun geven? Zorgen zij ervoor dat
er geen ongewenste confrontaties tussen het slachtoffer en de verdachte
plaatsvinden binnen het gerechtsgebouw? De ervaringen van slachtoffers
zelf zijn ook onderzocht.
Nederland moet, net als andere landen, voldoen aan de Europese regels
die bepalen dat de privacy van het slachtoffer moet worden beschermd.
Uit dit onderzoek blijkt dat er vooral in zwaardere zaken veel wordt gedaan
om het persoonlijk leven van het slachtoffer te beschermen. In minder
geruchtmakende zaken wordt het slachtoffer echter soms gewoon 'vergeten'.
Als dat gebeurt, grijpt dat diep in op het persoonlijk leven van slachtoffers.
Van een structurele bescherming van de privacy van slachtoffers is nog geen
sprake.