Inzicht in de verblijfsduur van tbs-gestelden

Het aantal personen met een maatregel terbeschikkingstelling (tbs) in de forensisch psychiatrische centra (fpc) Nederland is in de afgelopen twintig jaar sterk toegenomen: van 405 tbsgestelden in 1990 naar ruim 2100 tbs-gestelden in 2010. Deze toename wordt veroorzaakt door een toename in het aantal opleggingen van de tbs-maatregel met dwangverpleging, een toename van de verblijfsduur van tbs-gestelden en het achterblijven van de uitstroom van tbs-gestelden naar instellingen met minder intensieve behandeling en beveiliging. Daardoor zijn capaciteitstekorten en wachtlijsten ontstaan. 

Het onderhavige onderzoek neemt de toename van de verblijfsduur onder de loep. In de periode 1990-2009 wordt voor alle personen met een maatregel tbs met dwangverpleging jaarlijks de intra/transmurale verblijfsduur bepaald. Vervolgens wordt gekeken naar mogelijke verklaringen voor de toename van de verblijfsduur. Hierbij is speciaal aandacht voor enkele belangrijke thema's binnen de tbs-sector: beleidsmaatregelen, de risicotaxatie- en risicomanagementpraktijk, de mogelijkheden tot verlof en de manier waarop toezicht en nazorg zijn vormgegeven. De manier waarop ontwikkelingen binnen deze vier thema's mogelijk van invloed zijn geweest op de toename van de verblijfsduur van tbs-gestelden staat daarbij centraal.