Landinrichting

Ons land, gering in oppervlakte en dicht bevolkt, speelt een hoofdrol in de mondiale landbouw. Dit is onder andere toe te schrijven aan de organisatie, de kennis (Wageningen) en de aanhoudende verbetering van de macro-structuur onder regie van en met behulp van de overheid.

De ruilverkaveling, bescheiden begonnen vóór de Oorlog en met volle kracht vooruit daarna, vertoonde in hoofdzaak een agrarisch karakter. Dit wordt duidelijk bij raadpleging van de Ruilverkavelingswet 1954. Van de jaren zeventig af werd de weg ingeslagen naar een symbiose van de landbouw met andere functies in het buitengebied (landschap, natuur, milieu).

Dit mondde uit in de Landinrichtingswet 1985. Daarin kwamen nog steeds de onbevredigende stemprocedure (eigenaren, pachters, oppervlakte), voorbereiding (rapporten, programma's en plannen), de procedure voor de opeenvolgende lijsten en plannen en een publiekrechtelijk financieringsmodel op basis van een indertijd lage rente voor.

Thans is er de Wet inrichting landelijk gebied (eind 2006) als algemene landinrichtingswet en een Reconstructiewet (2002) voor twee grote concentratiegebieden met intensieve varkenshouderij.