Cynici

– Leest u mij alstublieft de oorlogsberichten voor, wilt u?
– Ik heb geen zin. Momenteel ben ik hooggestemd, en de huidige staven kunnen geen veldslagen verslaan.
Er schiet me een oud bericht te binnen:
– Pototski, de wellustige veelvraat en dronkenlap, is ten onder gegaan.
Dat werd over de slag bij Korsoen met Bogdan Chmelnitski gezegd.
De wind rent op natte blote voetzolen over de koude herfstplassen, waarin de hemel zich spiegelt en paardendrek drijft.
Olga beslist:
– Morgen gaan we naar uw broer. Ik wil met de Sovjetmacht werken.

Cynici kwam in 1928 uit in Berlijn. Het vertelt van twee mensen, cynici genoemd, die zich met ver doorgevoerd estheticisme staande proberen te houden in een door revolutie, burgeroorlog, hongersnood en proletarische bureaucratie geteisterd Moskou. Vladimir is historicus en houdt van gruwelcitaten, Olga is verveeld en boven alle conventies verheven. Zij trouwt met hem om het bed te verwarmen, hij vergelijkt de politieke ontwikkelingen met de vele bloeddorstigheden waaraan de Russische geschiedenis rijk is. Niet direct de mensen met wie het bij de opbouw van de socialistische maatschappij goed afloopt. 

Cynici werd in de Sovjet-Unie pas in 1988 uitgebracht. Het is de tweede van het drietal korte romans dat de dichter Mariëngof eind jaren twintig schreef. Roman zonder leugens en De geschoren mens, eveneens bij Pegasus uitgekomen, werden ook door Robbert-Jan Henkes vertaald. 

Deze nieuwe editie is door de vertaler grondig herzien en met een achttal imaginistische manifesten uit de jaren 1920-1924 uitgebreid.

‘Een van de meest vernieuwende werken uit de Russische literatuur van deze eeuw, zowel van stijl als structuur.’ (Joseph Brodsky)