Perspectieven op Montessori

Een montessorischool is een school waar volgens het pedagogische concept van Maria Montessori gewerkt wordt. Haar gedachtegoed wordt door montessorianen niet alleen als inspiratiebron gebruikt, maar toch vooral ook als een leidraad gezien voor het vormgeven van een montessorionderwijspraktijk, want Montessori’s uitgangspunten worden ook in deze moderne tijd nog altijd als waardevol gezien en gebruikt om er onderwijs op te bouwen.

Toch is er wel discussie. Het is nooit echt duidelijk geworden tussen welke uitersten de praktijk van het montessorionderwijs mag bewegen en welke variaties er mogelijk zijn binnen het concept. Dat betekent dat het gedachtegoed voor een deel bloot staat aan interpretaties.

Daarnaast is er ook de breed gedragen wens om het montessoriconcept door te ontwikkelen. Er komen nieuwe materialen op de markt en vanuit het oorspronkelijke gedachtegoed worden antwoorden gezocht op vragen die de moderne tijd aan professionals en aan schoolteams stelt.

Op zulke vragen zoeken alle montessorianen antwoorden. Iedere onderwijsprofessionals binnen de beweging reflecteert op het gedachtegoed en op zijn eigen praktijk en daarbij ontwikkelt hij een perspectief op wat de essentie van het montessorigedachtegoed in de 21ste-eeuw inhoudt: waartoe voeden we kinderen op? En op welke wijze kunnen we de daarbij gestelde doelen op een effectieve en efficiënte manier realiseren?

In Perspectieven op Montessori komen tien ervaren collega’s aan het woord over hun persoonlijke perspectief op montessorionderwijs. De bedoeling daarvan is niet om een soort ‘grootste gemene deler’ te zoeken, maar om de lezer aan het denken te zetten over het eigen perspectief en op zoek te gaan naar eigen antwoorden op wat montessori in deze tijd betekent.
 
De tien geïnterviewde collega’s zijn opleiders, begeleiders en directeuren: Daniëlle Teunissen-Kanters, Debbie van de Burgh, Irma Pieper, Jaap de Brouwer, Joëlle de Groot, Liene Hendriksen, Maaike Kramer, Maarten Stuifbergen, Robert van Woudenberg en Tessa Wessels.

Het boek wordt afgesloten met een hoofdstuk waarin Patrick Sins de tien bijdragen samenbrengt en becommentarieerd.