Levensloop in polderland

Het levensloopverhaal dat in de jaren negentig van de vorige eeuw opkwam, werd gaandeweg gedeeld door steeds meer politici, beleidsmakers, vakbondsvertegenwoordigers en andere beleidsactoren op het terrein van de sociale zekerheid. Vlak na de eeuwwisseling waren zij het erover eens dat het socialezekerheidssysteem moest worden omgevormd tot een `levensloopbestendig systeem dat zou anticiperen op de drukte tijdens het `spitsuur van het leven, zo rond het 25ste en 45ste levensjaar. Dit verhaal was aantrekkelijk voor zowel aanhangers van de moederschapsideologie als doorgewinterde feministen, voor zowel conservatieve christendemocraten als hervormingsgezinde socialisten, voor zowel aanhangers van het gezinsdenken als de voorstanders van diversiteit en keuzevrijheid. Toch heeft het levensloopverhaal uiteindelijk weinig uitwerking gekregen in concrete arrangementen. De analyse in dit boek laat zien hoe een brede politieke steun voor het levensloopidee kon ontstaan en waarom het nieuwe idee uiteindelijk niet heeft geleid tot institutionele verandering.

Anja Eleveld promoveerde in 2012 aan de Universiteit Leiden op een proefschrift over de opkomst en ondergang van de levensloopregeling. Ze is nu postdoc onderzoeker en docent aan de Vrije Universiteit Amsterdam.