Gehurkt in mijn eigen oase

'Na Een kreet van geluk in de woestijn (2007) en De geuren van de zandkorrel (2015) zet Paul Schrevers onvermoeibaar zijn reis verder. Het weze hem meer dan gegund dat hij in dit derde boek een moment van rust in een oase heeft gevonden. Niet dat het een finale stand van zaken zou zijn of een einde van het zoeken, zeer integendeel, oases zijn nu eenmaal korte verblijfplaatsen omdat de reis voortgezet moet worden. Daarom ook zal men er hurken en niet lui gaan liggen.

Schrijver en lezer zijn reizigers 'en passant' in een oase waar verhalen worden uitgewisseld en levens gedeeld. Dit boek is zo'n verhaal, bedoeld voor iedereen.

Want net zoals in de vorige boeken is ook in dit werk Paul Schrevers erin geslaagd een mooi even­wicht te vinden tussen de auteur als zoekende mens temidden van andere mensen en als even hard zoekende vrijmetselaar met samengeslagen handen in de broederketen. Hij wil juist dat elke lezer zou kunnen begrijpen hoe de maçonnieke symboliek hem heeft geholpen én helpt om een invulling te geven aan een spiritueel atheïsme in de geest van Leo Apostel. Ik benadruk 'in de geest van' omdat Schrevers door zijn zoektocht heen een eigen spreken, een eigen woordenschat en een eigen beeld­spraak heeft ontwikkeld, het beluisteren waard. Het zal de dorst lessen en uitnodigen tot de reis die wacht.'

Jean Paul Van Bendegem