Meesters en discipelen

Een van de belangrijkste relaties die een mens kan hebben, is een relatie waarin hij iets van een ander leert. Dat kan gebeuren in een geformaliseerde context van instructie, maar ook gewoon door menselijke nabijheid, imitatie en volgzaamheid. Deze relatie staat in onze cultuur onder zware druk. Begrippen als imitatie, volgzaamheid, gehoorzaamheid en vertrouwen zijn verbonden met negatieve connotaties. Wij dienen integendeel te getuigen van zelfredzaamheid en te leren door zelfwerkzaamheid. De meester wordt vervangen door een 'coach' die ons niets inhoudelijks te bieden heeft, maar slechts onze methoden van kennisverwerving bijstuurt en ons 'leert leren'. Paradoxaal genoeg zouden onpersoonlijke leermethodes ons tot persoonlijkheid moeten voeren.

Ofschoon de relatie meester-leerling uit ons cultureel bewustzijn gebannen wordt, zijn er allerlei indicaties dat deze relatie overleeft en nog steeds een dragende functie vervult. In een zevental bijdragen wordt de aloude meester-leerling relatie belicht vanuit verschillende disciplines: de filosofie, de vergelijkende godsdienstwetenschap, de mediëvistiek en de kunstwetenschappen.

Inhoudsoverzicht:
Voorwoord - 1. Kennis en liefde. Kleine epistemologie van meesters en leerlingen - 2. De onderworpenheid aan een goeroe - 3. De leraar is de leerstof. Meesters en discipelen in het middeleeuwse onderwijs - 4. 'Neither the strength of character nor the intelligence of his master...' Over meesters en leerlingen in het 17de-eeuwse artistieke milieu - 5. Meesterschap in de 18de-eeuwse literatuur - 6. Meesterschap in het Japanse theeritueel - 7. Meesterschap vanuit de pedagogie.

Dit boek werpt een verrassend nieuw licht op een verhouding die in deze tijd van coaching en mentoring nauwelijks nog opgeld doet. Hoogste tijd voor een serieuze herwaardering en herijking van de aloude relatie van leermeester en leerling.

De redacteuren: Paul Cortois (1954) is verbonden aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte van de KU Leuven; Walter Van Herck (1962) is verbonden aan het Departement Wijsbegeerte van de Universiteit van Antwerpen.

Verder werkten mee: prof.dr. Winand Callewaert (sanskritist, KUL), prof.dr. Herman De Dijn (filosoof, KUL), prof.dr. Jan Masschelein (pedagoog, KUL), prof.dr. Paul Pelckmans (literatuurwetenschapper, UA), prof.dr. Katelijne Van der Stighelen (kunsthistoricus, KUL) en dr. Frank Willaert (cultuurhistoricus, UA).