Zwarte Weduwe

Het water is roze. Langzaam vermengt het warme water zich met mijn bloed. Ik zit onder de douche met mijn blauwe  ruitjesjurk aan; een jurk die mijn moeder nog voor me heeft gemaakt. Het warme water uit de douchekop loopt via mijn haar, hals en jurk naar het putje. In mijn hand ligt een Stanleymes. Zonder welke overweging dan ook druk ik het mes in mijn pols. Meer pijn dan ik al heb, kan ik niet krijgen en meer pijn kan ik ook niet verdragen. Het bloed maakt ecolineachtige plekken in het warme water. Beneden roept een kind dat zijn billen moeten worden afgeveegd. 'Ja,'roep ik, 'ja, lieverd, ik kom.' 



Karin Heimenberg (1960) leidt al jaren aan een bipolaire stoornis en is sinds twee jaar opgenomen bij GGnet, een psychiatrische instelling in Oost-Nederland. Karin heeft altijd geschreven en samen hebben we flarden tekst uitgezocht en geordend. Het resultaat is een prachtig autobiografisch boek waarin ze op tragikomische wijze niet alleen inzicht geeft in de oorzaken en gevolgen van haar ziekte, maar ook hoe het is om bipolair te zijn. Een boek waarin ze door haar rauwe en ongecensureerde manier van schrijven de lezer weet te raken met haar scherpe observaties van zowel de wereld in haar als die om haar heen.

Met dit boek wil Karin je uitnodigeneen kijkje te nemen in haar wereld en daarmee in die vaak onbekende  en bijzondere wereld van de psychiatrie. Je bent van harte welkom.



Jodie Ras

Humanistisch geewstelijk verzorger GGnet