Kroniek van een handbewogen leven

Na een val van een dak belandde Frans Corstens (1944) op 13-jarige leeftijd voor de rest van zijn leven met een totale dwarslaesie in een rolstoel. Hij werd opgevangen en weer ‘op de been’ geholpen door een oom en tante. Hij negeerde een verbod van de toenmalige autoriteit van de Medische Faculteit in Nijmegen en ging geneeskunde studeren. Hij had een volstrekt normaal en in vele opzichten intensief studentenleven, werd arts, internist, vervolgens nucleair geneeskundige, hoogleraar, afdelingshoofd en ten slotte decaan van de Medische Faculteit en vicevoorzitter van de Raad van Bestuur van het Radboudumc in Nijmegen. Deze Kroniek belicht een aantal saillante belevenissen en ervaringen uit zijn leven tot op heden, voorjaar 2018.