Burke

Edmund Burke is een referentie in de vele discussies over het conservatisme. Hij is vooral bekend door zijn Reflections on the Revolution in France (1790) waarin hij scherpe kritiek uit op een modern, nieuw en radicaal idee van revolutie en op details van de Franse Revolutie. 

Burke had een hekel aan bepaalde filosofen en wilde de Britten behoeden voor experimenten in de politiek. Dus zette hij alle zeilen bij om iedereen ervan te overtuigen dat de Engelsen 'geen discipelen van Voltaire en geen bekeerlingen van Rousseau' zijn. Wat zit er achter het behoudsgezinde van Burke? Is de geschiedenis ooit voltooid? Vanwaar precies de fascinatie voor Burke vanuit het conservatisme? 

Burke is uitstekend bruikbaar in moderne debatten over democratie, globalisering, cultuurpessimisme, vooruitgangsfundamentalisme, de status van het mensenrechtenrecht, de achteruitgang van het fatsoen en de terugkeer van het populisme, ook in Europa.  

In Burke bekijken twaalf auteurs welke stempel deze achttiende-eeuwer heeft gedrukt op het denken over politiek, mens en maatschappij. Zij gaan daarbij voorbij aan alle bestaande kwalificaties. Is Burke een politiek filosoof te noemen? Zijn Burkes tegentijdse beschouwingen actueler dan ooit? Welke pennen bracht hij in beroering?

Met bijdragen van Coen Brummer, Maarten Colette, Paul De Hert, Bart De Wever, Jasper Doomen, Michael Funk Deckard, Michel Huysseune, Andreas Kinneging, Bart Jan Spruyt, Matthias Storme, Koen Vermeir en Jozef Waanders.