Mal of meester

Zijn boekenwijsheid en praktische wijsheid inwisselbaar? 'Nee', zegen alle beroepsbeoefenaars. Over hun leermeesters, hun voorbeelden of rolmodellen lopen hun verhalen uiteen.
De auteur gaat op zoek naar het waarom van dit 'nee' en ze verbindt filosofische noties over de aard van praktijkkennis met de noodzaak de persoonlijke interactie tussen opleiders en leerlingen te bewaken. Het huidige competentiegerichte opleiden krimpt de ruimte hiervoor in. In haar betoog voert zij fictieve dialogen met een goede vriend, met wie ze later ook in briefwisseling geraakt. Kern van de gesprekken vormen de aard van praktijkkennis en de rol van opleiders. Omdat praktische kennis zich per definitie niet uitputtend laat verwoorden, vormen opleiders altijd een bron van 'af'kijk- en 'af'luisterleerroutes. Hoe dit in de praktijk en in de ervaring van beroepsbeoefenaren uitpakt, blijkt uit interviews met uiteenlopende personen als een meubelmaker, filosoof, musicus, dokter, striptekenaar, acteur, restaurateur, kok, ethicus. Waarom geven zij sommige opleiders de status 'leermeester', 'voorbeeld' en andere niet?