Oorlog in Gallie

Gaius Julius Caesar (100-44 v.Chr.) is voor veel lezers vooral de ijdele Romeinse heerser die door Asterix de Galliër telkens weer voor schut gezet wordt. Caesar zelf geeft in zijn boek Oorlog in Gallië een heel ander beeld. In dit 'verslag' van zijn Gallische veroveringen in de jaren 58-52 V. Chr. vervult hij zelf de glansrol van briljant strateeg en onkreukbaar leider, terwijl zijn tegenstanders worden geschilderd als chaotische en trouweloze barbaren.
Gemeten naar moderne maatstaven zijn deze memoires een 'fout' boek. Het gaat hoofdzakelijk over oorlog en geeft daarbij een zeer gekleurde versie van de gebeurtenissen. Caesars persoonlijke veroveringstochten in Gallië worden de lezer gepresenteerd als wettige defensieve acties in het algemeen Romeins belang. Door zijn klinische, schijnbaar objectieve stijl en uitgekookte verteltechniek onttrekt Caesar zijn ware bedoelingen aan het zicht.
Oorlog in Gallië laat zich lezen als een ouderwets jongensboek over 'veroveringstochten in verre, vreemde landen'. Beschrijvingen zoals die van de oversteek naar Brittannië of de expedities in de streek tussen Schelde en Rijn, toen nog vol bossen en gevaarlijke moerassen, spreken nog altijd tot de verbeelding. Natuurlijk is het boek ook een belangrijke historische bron en een beroemd voorbeeld van klassieke stijl. Maar bovenal is het een monument van schaamteloze zelfverheerlijking en sluwe propaganda.
Caesar eindigde zijn boek met de capitulatie van Vercingetorix in 52. Maar daarmee was er nog geen definitief eind van de oorlog bereikt. Caesars officier Aulus Hirtius vulde het werk later aan meteen nuchtere beschrijving van de slotfase van de strijd, de jaren 50 en 51. In deze uitgave is ook Hirtius' verslag opgenomen.
Vincent Hunink (1962) is als Latinist verbonden aan de Rijksuniversiteit Leiden en de Katholieke Universiteit Nijmegen.
Voor de Baskerville Serie vertaalde hij eerder Toverkunsten en Pronkpassages & Demonen van Apuleius, De goden van Cicero en Goed boeren van Cato.