De archeologie van het weten

Foucaults theoretische hoofdwerk voor het eerst in het Nederlands vertaald, door gelauwerd vertaalster Jeanne Holierhoek
 
De archeologie van het weten, voor het eerst verschenen in 1969, is het enige methodisch-theoretische boek dat Michel Foucault heeft geschreven. Het is de theoretische uiteenzetting van de archeologie, de methode die hij toepaste in enkele van zijn bekendste werken: De geschiedenis van de waanzin, Geboorte van de kliniek en De woorden en de dingen.
 
Foucaults kenmerkende archeologische aanpak is erop gericht de filosofische fundamenten van onze kennis bloot te leggen. Deze methode heeft geleid tot baanbrekende inzichten over subject, waarheid en macht, die de filosofie tot op de dag van vandaag ingrijpend hebben beïnvloed. In De archeologie van het weten rekent Foucault definitief af met de opvatting van ideeëngeschiedenis als vooruitgang.
 
‘De grond die Foucault op- en ondergraaft is die van onze cultuur. Hij reconstrueert de verschillende lagen die onder onze vaste bodem blijken te liggen en openbaart zo de interne samenhang of structuur van de heersende filosofische, wetenschappelijke en maatschappelijke cultuur.’ – Machiel Karskens
 
Michel Foucault (1926-1984) behoort tot de grootste Franse denkers van de twintigste eeuw. Zijn veelgelezen werken over onder meer de waanzin, de gevangenis en ‘de zorg voor zichzelf’ zijn van grote invloed geweest op de filosofie, de sociale wetenschappen en de menswetenschappen. Veel van zijn werken zijn in het Nederlands vertaald, onder meer De woorden en de dingen, De geschiedenis van de waanzin en Geschiedenis van de seksualiteit.