Geadopteerd, en dan?

Er zijn ongeveer 55.000 geadopteerden in Nederland. De meesten hiervan komen van verre continenten met andere culturen: Azië, Zuid-Amerika en Afrika. De adoptie van Nederlandse kinderen is de afgelopen jaren flink afgenomen. Er worden nu per jaar in Nederland nog twintig kinderen ter adoptie aangeboden.
De één groeit op als enig geadopteerd kind, de ander met meerdere geadopteerde of biologische kinderen van de adoptieouders. In een aantal adoptiesituaties merkt of voelt het kind zich anders dan de leden van zijn of haar adoptiefamilie. Voor de één is dat moeilijk terwijl de ander dat als een vaststaand gegeven accepteert. Lang niet alle geadopteerden gaan op zoek naar hun 'roots'. De geadopteerden die voor dit boek zijn geïnterviewd hebben vrijwel allemaal de stap gezet naar een zoektocht, één denkt erover en één andere geadopteerde zegt totaal geen behoefte te hebben aan contact. Loyaliteit jegens de adoptieouders en onzekerheid over wat je te wachten staat als je je biologische familie gevonden hebt, komen in de verhalen naar voren. Vooral de band met broers en/of zussen blijkt belangrijk te zijn.
De adoptieouders die zijn geïnterviewd geven allen aan dat het uiteindelijk goed is dat hun kind contact krijgt met de biologische familie. Zij vinden het belangrijk dat hun kind in ieder geval weet waar hij of zij vandaan komt. Ze realiseren zich dat het contact een desillusie kan zijn voor hun kind en bespreken dat ook.
Uit de verhalen van twee afstandsmoeders die inmiddels contact hebben met hun kind, kun je opmaken dat het contact met een afgestaan kind niet automatisch soepel verloopt. Dat gaat met pieken en dalen. Er is veel verdriet bij de afstandsmoeders en boosheid omdat ze hun kind 'moesten' afstaan. Daarnaast moeten ze antwoorden vinden op de vragen van het kind dat ze afgestaan hebben.

Het boek bevat niet alleen heftige ervaringsverhalen; ook een vertegenwoordiger van de Fiom en hoogleraar Adoptiestudies Femmie Juffer komen aan het woord. Daarnaast heeft em. hoogleraar adoptie René Hoksbergen een proloog geschreven. Hij besluit deze met: "Cornelie van Well heeft met haar boekje gevoelige snaren van de gehele adoptiedriehoek weten te raken. Dit boekwerk bevat een schat aan relevante, waardevolle informatie."

Met een voorwoord door Peter Benders van Stichting Adoptievoorzieningen.