De moed om te zien

Gevangen zitten is allesbehalve een pretje. Tijdens hun verblijf in een justitiële inrichting komen gedetineerden zichzelf fors tegen: hun verleden, hun daden, de wijze waarop ze in het leven staan. 'De moed om te zien' schetst wat zich tijdens dat proces bij hen afspeelt. 
Dit boek geeft een divers beeld van het humanistisch raadswerk in justitiële instellingen. Deze vorm van begeleiding van gedetineerden doet een beroep op hun bereidheid om onder ogen te zien wie hij of zij door eigen doen en laten geworden is. Daar is veel moed voor nodig. 
Het gaat daarbij om veel meer dan de verwerking van emoties. Humanistisch raadslieden begeleiden vanuit een humanistische levensvisie mensen die geconfronteerd worden met vragen over de zin van het bestaan, over goed en kwaad en over de betekenis van crisismomenten en belangrijke wendingen in de levensloop. In een detentieperiode dienen dit soort vragen zich indringend aan. 'De moed om te zien' toont dat gevangenisstraf, in tegenstelling tot wat soms gedacht wordt, echt iets teweegbrengt en dat gedetineerden worstelen met zichzelf, met schuld en schaamte en met vragen over hun leven en toekomst. De uitvoerige casuïstiek maakt inzichtelijk wat vastzitten in emotioneel en existentieel opzicht betekent.
'De moed om te zien' is ook een boek over de humanistisch raadslieden. Wat inspireert hen? Hoe gaan ze om met de spanning tussen eigen oordelen en levensvisie en de gedachte dat het de gedetineerde zelf is die zijn leven op de rails moet zien te krijgen? Wat maakt dat zij kunnen werken met mensen die soms nauwelijks in staat zijn hun leven een andere wending te geven? Hoe verenigen zij persoonlijke betrokkenheid en professionaliteit?    
Door de praktijkbeschrijvingen is 'De moed om te zien' geschikt voor een brede groep van geïnteresseerden, door de methodiek is het van belang voor de professionals die dit werk doen.