De theorie van alles

De theorie van alles of unificatietheorie is de theorie die de fundamentele theorien in de natuurkunde verenigt tot één theorie. Het brengt de fundamentele natuurkrachten en elementaire deeltjes samen in één model.

Er is tot nu toe nooit een overtuigende unificatietheorie verschenen. De oorzaak ligt in het feit dat de fundamentele natuurkrachten werden gezien als eigenschappen van deeltjes zoals: fotonen voor licht, gluonen voor het samenhouden van kerndeeltjes en gravitonen voor zwaartekracht. In de theorie van alles is uitgegaan van de effecten van deeltjes op de ruimte-tijd en zijn de fundamentele natuurkrachten verenigd in één kracht die door de ruimte-tijd wordt veroorzaakt. De basis voor deze kracht volgt uit de stelling dat materie niet ruimte-tijd is: Materie is niet een onderdeel van de ruimte-tijd, maar is aan de ruimte-tijd toegevoegd. Dit toevoegen heeft verrassende consequenties.

De theorie van alles wordt duidelijk uitgelegd in de vorm van een zoektocht via filosofische overwegingen over ruimte, tijd, bestaan, de grote tegenstelling tussen materie en ruimte-tijd en snelheid. In de dynamiek van de ruimte-tijd worden de vondsten uitgelegd die geleid hebben tot de verklaring van onder andere zwaartekracht, massa en straling. Magnetisme heeft een verrassende oorzaak in de opbouw van atoomkernen.

Door de nieuwe visie op de ruimte-tijd is een basis gelegd voor een nieuwe vorm van wetenschap.

Kijk voor een uitgebreide samenvatting van de inhoud op www.ruimte-tijd.nl