De man van Marie

‘Studeren, dat is voor strevers. Niks voor mij.’ Dat denken jongeren die niet graag naar school gaan wel eens. Jongeren voor wie de school eerder een plek van vernedering is dan een veilige omgeving waar ze kunnen leren en ontdekken wat ze waard zijn. De school is er nu eenmaal niet voor iedereen, dat is de harde realiteit in Vlaanderen. Voor kinderen uit de betere sociaaleconomische milieus behoort ons onderwijssysteem tot het beste van de wereld, maar het faalt compleet voor jongeren uit kwetsbare gezinnen. Zo gaat veel talent verloren. Critici zeggen dat de onderwijshervorming daar niets aan zal veranderen, wel integendeel. Hoe zet je een systeem op poten waar mensen niet afzakken of zittenblijven of uit de boot vallen, maar waarin iedereen mee kan, op zijn of haar eigen manier? Ann Verlinden praat met onderwijsexperten, vernieuwers en ervaringsdeskundigen (lees: de slachtoffers van ons systeem). Die verhalen neemt ze mee op scholenreis langs enkele middelbare scholen. Ze zoekt samen met bevlogen directeurs, die niet wachten op richtlijnen van bovenaf om initiatief te nemen, naar de zwakke plekken in ons onderwijssysteem. Om uiteindelijk zicht te krijgen op hoe de ideale school eruitziet, de school die alle jongeren een toekomst kan geven.