Hendrik in de werkverschaffing

In dit boek Hendrik in de Werkverschaffing lopen drie verhalen door elkaar heen. 
Het eerste verhaal gaat over de familie van Hendrik van Emmerik. 
Hendrik trouwde in 1905 met Gijsbertha (Bertie) Theodora de Klein. Zij kregen drie kinderen.
Vooral 1917 werd een droevig jaar. Zijn lieve echtgenote Bertie overleed 
8 maart 1917 aan een hartaanval en zijn tweejarig dochtertje Cornelia over-leed 3 december 1917 aan difterie. 
Hendrik hertrouwde in 1920 met mevrouw Steegers. Het werd een verstands-huwelijk. Zij overleed in april 1930.
Het tweede verhaal gaat over de Werkverschaffingsprojecten in Nederland. Hendrik werd werkloos en hij werd met een spade en een kruiwagen tewerk- gesteld.
Aangrijpende verhalen van diverse projecten in Nederland lopen als een rode draad door dit boek. 
Veel projecten werden gecoördineerd door de Heidemij. Het werd voor de Heidemij een zwarte bladzijde in hun historie. Hun opzichters (stoklopers) voerden vaak een schrikbewind. Stakingen en opstanden waren het resultaat. Er waren ook doden te betreuren. In hun 50-jarig gedenkboek uit 1946 werden slechts twee alinea's aan deze zwarte periode besteed. Men verschuilde zich achter het feit, dat men opdracht had gekregen van het ministerie van Sociale Zaken.
Het derde verhaal gaat over de opkomst van de NSB. In 1935 behaalde de NSB bij de Provinciale Statenverkiezingen acht procent van de stemmen. In 1939 verloor de NSB desastreus.
Dit boek is overladen met boeiende dialogen tussen voor- en tegenstanders van de NSB binnen de groep van Hendrik van Emmerik. Zijn groep nam het in het bijzonder op voor Levie Polak, een Joodse man. 
Nederland was in die periode heilig overtuigd, dat zij ook dit keer neutraal zou blijven.