Borsten

Borsten, het persoonlijke Hooglied van Ramón Gómez de La Serna (1888-1963), is een van de mooiste erotische teksten uit de Spaanse literatuur.

Terwijl de straat in een blauwe schaduw lag en de pannen op de daken als goud in de zon schitterden, dommelde de borstenverkoper in zijn grote biechtstoel, een barak van kruiselings aan elkaar getimmerde planken. Hij zat in de enorme deuropening met zijn rug tegen de post en lurkte aan zijn waterpijp alsof hij aan de meest bedwelmende borsten uit zijn collectie zoog.
In de duisternis van de barak kon je naakte vrouwen op kussens zien liggen. Ze vormden een soort zwakke, trage golfslag die op en neer deinde als de borst van een pasgeboren baby.
Dat gevoel van witheid, rondheid en overvloed dat een eierhandel je geeft, kreeg je ook als je in dat donkere magazijn keek waarin alle borsten lagen opgeslagen die de borstenverkoper bezat.

Borsten, het persoonlijke Hooglied van Ramón Gómez de La Serna (1888-1963), is een van de mooiste erotische teksten uit de Spaanse literatuur. Met het speelse meesterschap van een volleerd jongleur weet Gómez de la Serna het fameuze vrouwelijke lichaamsdeel in uitdagende en verleidelijke prozateksten in een waarachtige fetisj te veranderen. In Borsten vertellen de borsten hun eigen verhaal, de geschiedenis van hun eigen lotgevallen. Daarbij worden alle mogelijke registers opengetrokken, van de fabel tot de wetenschappelijke inventaris, van het sprookje tot het klinische rapport, van de fantastische vertelling tot de nuchtere observatie, van de anekdote tot de kroniek, van de avonturenroman tot het prozagedicht. In een sensuele sfeer à la Duizend-en-één-nacht ontstaat een explosief mengsel dat ontbrandt en in een kettingreactie van vertelling naar vertelling springt.