De advocaat, de hond en de vreemdeling

Van de advocate moest Hilaal met een nieuw vluchtverhaal komen. Het oude was zinloos en maakte geen indruk. ´Jij moet het aanpassen, verzinnen,´ zei ze. Hij raakte in de war en vroeg zich af: zou het woord verzinnen het moderne synoniem zijn van het woord liegen? Op dat moment brulde een hond: grrrrrr en de kop van een grote wit-bruine hond stak uit achter de tafel naast de advocate. Hij zocht bescherming door zijn stoel naar achter te schuiven. 
´Bang?´ vroeg zij.  
´Nee, eigenlijk is zij zo lief en klein, hoe heet zij?´ zei hij terwijl hij van top tot teen trilde. Dit Nee was de eerste aanpassing. 
Haar gezicht glom: ´Hij heet Rinko.´ 
´En zijn achternaam?´ vroeg hij. 
Zij lachte als een boer die kiespijn heeft. 
Toen vertelde hij het nieuwe verhaal: ´Ik kon de situatie niet meer tolereren. Er werd regelmatig massamoord gepleegd op de honden en ik ben gevoelige man.´ 
´U zei het in uw eerste versie, maar u had het toen over een massamoord op mensen!´
´Mevrouw, ik heb het aangepast.´ 
Zij noteerde het. 
´Is het nu zinvol?´ vroeg hij zeer benieuwd.
´Nu wel,´ antwoorde zij met een glimlach, en Rinko met een grijns.