Hein

Thomas is een laatbloeier, onderweg naar zelfstandigheid. Als docent probeert hij een maatschappelijke positie in te nemen. Hij is enkel opgevoed door zijn moeder. In zijn jongere jaren is zijn vader met de ‘noorderzon’ vertrokken.  Zijn moeder heeft hierover nooit echt duidelijkheid gegeven, buiten de stelling dat ze hem beter kwijt, dan rijk kunnen zijn. 
Naarmate Thomas ouder en zelfstandiger wordt neemt de nieuwsgierigheid naar zijn vader toe. 
Op de achtergrond is de Dood aan het werk. Zijn taak, het nemen van zielen en ze begeleiden naar de ‘overkant’. De dood worstelt met wie hij is en wie hij wil zijn. Abrupt en ongewenst aan de ene, maar zachtaardig en met tact aan de andere kant. Echter altijd gebonden aan zijn taak. 
Een samenloop van omstandigheden of het onvermijdelijke lot, brengt Thomas oog in oog met de Dood. Thomas komt in opstand en legt zich niet neer bij de tragiek die de Dood hem biedt.