Geleerdheids zetel, Hollands Roem!

‘Geleerdheids zetel, Hollands roem!’ Zo noemde Willem Bilderdijk de Sleutelstad in zijn gedicht ‘Afscheid aan Leyden’ uit 1827. Het was een treffende typering. Leiden was tussen 1760 en 1860 een broedplaats van culturele activiteiten. Als literair centrum wist het nationaal de aandacht te trekken.
Na de culturele bloeiperiode van de late zestiende en vroege zeventiende eeuw was de stad een minder prominente plaats gaan innemen, maar in de tweede helft van de achttiende eeuw vond er een heropleving plaats. Dat was mede te danken aan de oprichting van twee belangrijke literaire genootschappen: de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde en Kunst wordt door arbeid verkreegen.
Tot in de tweede helft van de negentiende eeuw nam Leiden opnieuw een sleutelpositie in. Naast Bilderdijk woonden en werkten in de stad ook andere bekende auteurs, zoals Nicolaas Beets (Hildebrand), Johannes Kneppelhout (Klikspaan) en François HaverSchmidt (Piet Paaltjens). Bovendien was er een breed scala aan dichtgenootschappen, leesgezelschappen en leesbibliotheken. Ook de Schouwburg, de vele boekverkopers en de tijdschriften droegen bij aan dit literaire klimaat.
In deze roerige tijd vervulde de literatuur een sociale functie. Dit boek laat zien hoezeer de letterkunde verweven was met historische gebeurtenissen zoals de strijd tussen patriotten en prinsgezinden, de buskruitramp, de Belgische Opstand en de revolutie van 1848, en het zoeken naar nationale eenheid en identiteit. Tegelijkertijd schetst het boek een levendig beeld van het literaire leven in een Hollandse provinciestad