De operationele politiebriefing onderzocht

De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &
Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.
Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste
wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,
de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting
van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,
modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn
voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht
in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van
Politie & Wetenschap.

De operationele politiebriefing als sturingsinstrument staat al enige tijd centraal
in de doctrines over de gewenste werkwijzen van de politie en wordt sinds
kort ook gezien als onderdeel van de nieuwe nationale briefing. In schijnbare
tegenstelling tot deze centrale plaats bestaat nog weinig inzicht in - de randvoorwaarden
voor - de effectiviteit van de briefing. Hiermee wordt bedoeld
de mate waarin de opdrachten/informatie die in de operationele politiebriefing
zijn verstrekt, ook echt onthouden worden. Waar opdrachten/
informatie niet onthouden worden, zullen ze ook bewust niet worden
uitgevoerd zoals vooraf door leidinggevenden is bedacht.
Crisislab heeft daarom een participatief onderzoek uitgevoerd naar de politiebriefing.
Doel is om tot een eerste aanzet te komen om de lacunes in onze
kennis over de effectiviteit van de politiebriefing op te vullen.
Een eerste centrale bevinding is dat besluitvorming over de inhoud en vormgeving
van de briefing in essentie decentraal plaatsvindt op het niveau van de
opstellers van de briefing. Er vindt vrijwel geen sturing plaats op het niveau
van korps-, districts- of teamleiding. Deze bevinding heeft ook betekenis voor
het vormgeven van de nationale briefing: het uitgangspunt dat het uitvoerende
werk op straat gestuurd zou kunnen worden vanaf een centraal niveau,
variërend van teamleiding tot nationaal niveau, is op basis van dit onderzoek
een illusie zolang geen rekening wordt gehouden met de wijze waarop de
operationele briefing tot stand komt.
Een tweede centrale bevinding is dat de meerderheid van alle informatie niet
onthouden wordt, zodat de sturingswaarde van de huidige politiebriefing
alleen al daarom beperkt lijkt. De mate van beklijving verbetert significant
door onder andere: een kleiner aantal te presenteren dia's, een kleiner aantal
te presenteren informatie-elementen, de (persoonlijke) relevantie van de
informatie en het maken van aantekeningen