Mijn naam is Jess Cooper en ik leef nog

Dit verhaal kent twee beginpunten. Een daarvan is op een landingsbaan in Alaska. Het andere is aan de oever van een meer, waar de regen als mist op me neerdaalt, terwijl de houten resten van de blokhut nog nasmeulen. 

Ik zal je beide versies vertellen: wat er gebeurde voordat mijn vader stierf, en wat er daarna gebeurde. En wanneer ik daarmee klaar ben, of te zwak ben om nog door te schrijven, dan zal ik dit notitieboek achterlaten op de plek waar de hut heeft gestaan. Mocht iemand ons, of mij, ooit komen zoeken, wie weet vinden ze dan mijn verhaal.

Dus als jij dit leest, ben ik waarschijnlijk dood.