de wereld heeft altijd gelijk

‘De wereld heeft altijd gelijk’ vertelt het verhaal van Thomas, een oudere leraar in het voortgezet onderwijs, die zich moet verantwoorden voor de klachtencommissie van zijn school. Hij heeft laten gebeuren dat een leerling tijdens zijn les een andere bewusteloos heeft geslagen. Gesprekken over het incident met collega’s en naasten rakelen zijn onzekerheid op. Belemmert zijn schroom hem een betrouwbare mentor te zijn? En is dat een gewetensvraag of biedt geloven in elkaar als pijler voor leven en werk meer inspiratie?
Met een collega verdiept Thomas zich in de historische polemiek tussen Jean Paul Sartre en Albert Camus over verantwoordelijkheid, vrijheid en menselijke maat. Filosofie van het absurde als therapeutische vluchtroute? En wat betekent de verbeeldingskracht van tegendraadse scholier Jan Willem die zich staande houdt in moeilijke tijden?   
Het verhaal van Thomas’ zelfonderzoek wordt afgesloten met een essay. Daarin blikt de schrijver terug op zijn werkervaring met kwetsbare kinderen en kenschetst hij het solidaire humanisme van Camus als leidraad voor een basishouding in zorg en onderwijs.