De kunst van fictie

Na publicatie van zijn eerste roman in 1957 liet James Salter zijn veelbelovende militaire carrière schieten om fulltime schrijver te worden. Hij groeide uiteindelijk uit tot een van de grootste Amerikaanse romanciers.
 De kunst van fictie biedt een fascinerende inkijk in een schrijversleven. Salter schrijft openhartig over de afwijzingsbrieven die hij van uitgevers ontving, over hoe hij niet één maar twee negatieve recensies in The New York Times kreeg voor hetzelfde boek, over de voordelen van 's morgens dan wel 's nachts schrijven en over geldzorgen die de kop opsteken tijdens lange middagen. Daarnaast deelt Salter zijn niet-aflatende bewondering voor auteurs en boeken die van grote invloed zijn geweest op zijn schrijverschap, waaronder het werk van Balzac, Flaubert, Babel,
Céline en Faulkner.
 Een vraag die Salter in dit boek stelt, is waarom iemand de pen ter hand neemt. Streeft een schrijver naar rijkdom of naar bewondering? Komt het schrijven voort uit geldingsdrang? Het antwoord dat hijzelf formuleert is simpel: een wereld waarin niets wordt opgeschreven, zal verdwijnen.