Zingeving in technologie een fobie?

Technologie staat centraal in ons huidige leven. We maken selfies, versturen tweets en ontvangen e-pakjes thuis. We dromen er van om met hulp van de technologie een muzikaal begaafd kind te krijgen of minstens 100 jaar oud worden. Waarom? Welke zingeving verschuilt zich in deze manie? Of getuigt het stellen van deze vraag van een fobie voor technologie?

Aristoteles stelde al dat we via de techniek de natuur kunnen overtreffen. Hij waarschuwde echter voor het gevaar geen maat te houden. De technologie plaatst ons voor een grote verantwoordelijkheid. Vandaag staan we voor de vraag hoe om te gaan met technologische uitdagingen zoals digitalisering, robotisering en genetische manipulatie. Stilstaan bij het crashen van zelfrijdende auto's, bij onze afhankelijkheid van internet en bij het computergestuurd verbeteren van onze hersenen blijkt urgenter dan ooit. We lijken echter steeds meer te vervreemden van de humanistische waarden waarop de klassieke techniekfilosofie een beroep deed om alles in goede banen te leiden. We stappen het transhumanistisch tijdperk binnen dat zelfs de eigenheid van de mens technologisch omschrijft.

Kunnen we door onze fobie voor transcendentie bij al deze technologische vragen te doorprikken, opnieuw verantwoordelijkheid tot leven brengen? Of is het hiervoor te laat?