Statia Song

Fotografie - Sint-Eustatius / Nederland
172 blz. + 8 blz. omslag op formaat 32×24 cm
87 foto's (kleur en zwartwit) in spreads op expositieformaat: 48x32cm!
Genaaid gebrocheerd met gekleurd garen en open rug
Tekst in het Nederlands en het Engels op binnenzijden omslagplatten
Boekontwerp & fotoredactie SYB / Sybren Kuiper
Lithografie & productie Colour & Books / Sebastiaan Hanekroot
De boekpublicatie komt mede tot stand dankzij Prins Bernhard Cultuurfonds Caribisch Gebied
ISBN 978-90-6265-920-3 € 39,50
Eerste luxe editie 2016

Statia Song schetst een portret van het eilandje Sint-Eustatius oftewel Statia, half zo groot als Schiermonnikoog. Sinds 10 oktober 2010, toen het land Nederlandse Antillen werd opgeheven, is Statia een Nederlandse gemeente maar niemand hier kent dit nieuwe stukje Nederland. Statia Song biedt een intieme kennismaking met het leven op dit snippertje Nederland in de Caribische Zee.

Statia Song is een intense reis over het eiland. Het boek opent met adembenemende beelden van de woeste natuur van het eiland: de hoge vulkaan begroeid met oerbos, de rotsige prairies vol immense keien en uitgebleekt hout, het mysterieuze noordelijke heuvelland. In deze natuur doemen geleidelijk sporen op van menselijk leven - een eeuwenoude waterput, traditionele visfuiken, een eigentijdse bezem, die leiden naar de bewoonde wereld en de tegenwoordige tijd, en vooral naar het eigenlijke onderwerp van dit boek: de Statianen. Een hechte gemeenschap van vaak onderling verwante Afro-Caribische families die al eeuwenlang op dit minuscule eiland wonen en die vrijwel allemaal vlak bij elkaar, tezamen, zijn opgegroeid. 'Wij zijn één grote familie!' In 1996 vormde deze groep de overgrote meerderheid van de bevolking. Sindsdien is het bevolkingsaantal vrijwel verdubbeld, door een enorme instroom uit omliggende eilanden en uit Nederland, en nu zijn de Statianen getalsmatig een minderheid op hun eigen eiland. Het traditionele Statiaanse leven en de familiestructuur van de gemeenschap staan onder druk, veel tradities verdwijnen, maar de Statianen behouden hun levenskunst en hun liefde voor elkaar en voor hun eiland. Statia Song schetst het dagelijks leven van de Statiaanse familie in intieme en indringende portretten, zowel in krachtig zwartwit als in zwierige kleur. Aan het eind van het boek verdwijnen de mensen geleidelijk aan weer in het indrukwekkende, magische landschap. Statia Song is een vervoerende, overrompelende reis die zich blijvend in de ervaring nestelt en die lang stof tot nadenken zal geven.

Jeanette Bos (wijsgerig-historisch pedagoge, voormalig universitair docent en literair vertaler) publiceerde in 1998 het fotoboek Speransa, een aangrijpend en indringend portret van het Antilliaanse leven in Nederland en van de achtergronden van de migratie. In het kader van het Speransa-project bezocht zij ook het eiland Sint-Eustatius (gewoonlijk Statia genoemd). Het was liefde op het eerste gezicht, en de liefde is gebleven. Al twintig jaar brengt zij er zo veel mogelijk tijd door. Zij heeft er familie gekregen, zij heeft er muziek leren maken en is al tien jaar lid van de traditionele stringband, en zij maakt deel uit van een vrouwengroepje dat zingt in de traditionele waken aan de vooravond van begrafenissen. Als weinig anderen is zij opgegaan in het leven van de Statiaanse familie en weinig anderen zijn zozeer door deze familie in het hart gesloten. Nergens voelt Jeanette Bos zich zo intens thuis als op Statia, in het gezelschap van Statianen. De vertrouwdheid en warmte tussen de fotografe en de Statianen geeft de foto's hun unieke kwaliteit en hun indringend karakter. Als fotograaf heeft zij o.a. 21 solo-exposities op haar naam staan; ze maakte in 2011 deel uit van Dutch Delight (New York Photo Festival).