Weegschaal de aarde | 4 Gedichten 1977 - 1979

De gedichten van Sonja Prins lezen als een dagboek van haar activiteiten en de gebeurtenissen die haar overkomen. Voor de lezer van vandaag zijn haar teksten niet altijd even moeiteloos te begrijpen. Ze vertrouwt haar gedachten meermaals lukraak toe aan het papier zonder die verder uit te werken. Ze associeert naar hartenlust, werkt nu ook met moderne grafische vormen en grijpt vaak terug op toen actuele, maar inmiddels vergeten gebeurtenissen. 

De keuze van haar onderwerpen verandert echter nooit. Ze put uit haar eigen leven waar familie - de zelfmoord van haar dochter, het overlijden van haar moeder - en oorlogstijd een belangrijk deel van uitmaken. Ook sociaaleconomisch onrecht en fascisme blijven thema's, evenals haar loyaliteit met vrouwen en de vrouwenstrijd. In deze jaren schrijft ze een serie Brieven aan mijn zuster. Ze is zoekende en weigert mee te huilen met het geweeklaag van sommige vrouwen. Ze zet zich af tegen de in haar ogen te radicale groepen of al te buitensporige eisen van feministen. Ze verwijt vrouwen te denken dat ze liefde kunnen grijpen als een deurknop, die je maar hoeft om te draaien om gelukkig te zijn. Kortom een nieuwe bundel eigengereide poëzie van een eigenzinnige vrouw.