Survivor Café

Een moedig non-fictieboek dat zich verdiept in de manier waarop overlevenden, getuigen en naoorlogse generaties over traumatische ervaringen praten en er vorm aan geven.

Nu de directe getuigen van veel van de aangrijpendste gebeurtenissen van de twintigste eeuw - de Holocaust, Hiroshima, de Killing Fields - ons beginnen te ontvallen, werpt Survivor Café urgente vragen op: Hoe laten we deze verhalen voortleven? Hoe zorgen we er collectief voor dat de verschrikkingen van het verleden niet worden vergeten?
Elizabeth Rosner heeft haar boek ingedeeld rond de drie reizen die ze met haar vader naar concentratiekamp Buchenwald maakte - in 1983, 1995 en 2015. Elke reis is een ervaring waarbij persoonlijk verleden oog in oog komt te staan met herdenking en herinnering. Ze onderzoekt de echo's van vergelijkbare erfenissen bij nazaten van Afrikaans-Amerikaanse slaven, bij nakomelingen van overlevenden van Cambodjaanse Killing Fields en bij (klein)kinderen van overlevenden van de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Daarnaast reflecteert ze op de effecten van 11 september op de bevolking in haar geheel. Rosner staat stil bij hedendaags hersenonderzoek, brengt de pogingen in beeld om de intergenerationele overerving van trauma's te begrijpen en onderzoekt de complexiteit van onze herinnering in de nasleep van gruwelijke gebeurtenissen. Survivor Café wordt een lens voor verschillende constructen van het geheugen - van musea en herdenkingsmonumenten tot landelijke verzoeningsprojecten en kleinschalige interculturele ontmoetingen.
Survivor Café schetst een helder beeld van de enorme omvang van de erfenis die wij mensen in de eenentwintigste eeuw met ons meedragen - niet alleen de verhalen van de directe nabestaanden van de Holocaust, maar ook onze collectieve verantwoordelijkheid om te leren van tragische gebeurtenissen, en om de voortdurend veranderende gesprekken tussen verleden en heden levend te houden.

Elizabeth Rosner schreef drie romans en een poëziebundel. The Speed of Light (in het Nederlands verschenen als De snelheid van het licht) werd in negen talen vertaald en won verschillende prijzen in de Verenigde Staten en Europa; het boek stond onder andere op de shortlist voor de prestigieuze Prix Femina. Blue Nude werd door de San Francisco Chronicle een van de beste boeken van 2006 genoemd; Electric City kreeg dat predicaat in 2014 van de Amerikaanse radio-omroep NPR. Rosners essays en recensies verschenen onder andere in het New York Times Magazine, Elle en de San Francisco Chronicle. Ze woont in Berkeley, Californië.

'Rosner mengt het persoonlijke met het historische en het literaire met het wetenschappelijke, en creëert zo een adembenemend overzicht van uiteenlopende gebeurtenissen als de Holocaust, de Vietnamoorlog, de Rwandese genocide en de internering van Japanse Amerikanen. Haar indrukwekkende, vlot leesbare Survivor Café adresseert belangrijke vraagstukken van wreedheid, trauma en geheugen, die zo helder en intiem geschilderd worden dat de lezer deze of dit indrukwekkende boek niet snel zal vergeten.' - Viet Thanh Nguyen, Pulitzer Prize-winnende auteur van The Sympathizer

'Survivor Café van Elizabeth Rosner gaat over hoe wij erven, niet alleen over ons verleden maar ook over de complexe manier waarop we dat verleden overleven. Met het hart van een dichter brengt Rosner trauma's terug tot de essentie, op een manier die je lang na het lezen van de laatste pagina zal bijblijven.' - Emily Rapp Black, auteur van The Still Point of the Turning World

'Rosners conclusies - dat hevig leed moet worden gecommuniceerd voordat het kan worden geheeld en dat de grootste menselijke gruweldaden moeten worden onderkend om te voorkomen dat vergelijkbare gebeurtenissen opnieuw optreden - openen de deur voor begrip en tonen optimistisch een weg naar vrede.' - Publishers Weekly

'Survivor Café is een duizelingwekkend staaltje van intellectuele kracht en rauwe emoties. Het daalt af in de donkerste krochten van ons collectieve verleden en haalt zowel de haat als de hoop in de menselijke geschiedenis naar boven. Rosners intieme bespreking van intergenerationele trauma's, en van de noodzaak om die te onderkennen en te overstijgen, brengt ons besef bij van de macht en de barmhartigheid van verhalen. In ons huidige hyper-urgente tijdperk, met zijn steeds kortere nieuwscycli en nog kortere herinneringen, wijst Rosners werk ons op onze heilige plicht om deze verhalen als een lantaarn in het donker met ons mee te blijven dragen.' - Aline Ohanesian, auteur van Orhan's Inheritance

'Elizabeth Rosner verkent hoe trauma's de geest, het lichaam en de taal infiltreren. In lyrisch, lichtend proza neemt ze de verplichting op zich om verloren levens van de vergetelheid te redden. Genocide, oorlog, kernbommen, lynchpartijen - Rosner wendt zich niet af van niet-aflatend geweld en de nasleep ervan. Dit urgente en noodzakelijke boek geeft op een moedige manier getuigenis aan de wereld die wij hebben gemaakt en die we moeten herstellen.' - Sarah Sentilles, auteur van Draw Your Weapons

'Een bedachtzame, indringende overpeinzing over de fragiliteit van het geheugen en de onuitwisbare erfenis van pijn.' - Kirkus Reviews