Een nieuwe stijl van denken

VIVO ERGO COGITO, ik denk omdat ik leef – laat dit het adagium zijn van alle filosofie. Er begint zich in de jongste Nederlandse filosofie onmiskenbaar een nieuwe stijl van denken te ontwikkelen. Een levenskrachtig en aanstekelijke wijze van denken, die de klassieke inspiratie niet schuwt. Ook de essays in deze bundel geven blijk van die vitale tendens, en tonen wat de jonge filosofie waard is. 

Het schrijven en denken van de auteurs beweegt zich tussen liefde en ironie, tussen lichaam en bewustzijn, tussen cultuurkritiek en het formuleren van een individuele ethiek. De verscheidenheid is doelbewust nagestreefd. Maar uit de waaier van de filosofische reflecties, uit dit ‘spontaan complot van subjectieve instellingen’ kan men ook zonder veel moeite de onderlinge verwantschappen herkennen. 

Het filosofisch agentschap Ithaka heeft tussen 1987 en 1992 vijf maal een landelijke lezingencyclus georganiseerd, waarin telkens 10 jonge filosofische talenten worden gepresenteerd. Deze bundel bevat de neerslag van de tweede serie van tien voordachten. Dit is deel II van een reeks van vijf die bij voltooiing een groepsportret vormt van een generatie jonge Nederlandse filosofen. 

Dit is deel II (1989) in de serie Ergo Cogito.

Samenstelling & redactie: Frans Geraedts en Leonard de Jong.

Met bijdragen van: Theo de Boer (Inleiding), Marianne Fraaije (De schrijver en de stad), Machiel Karskens (Het onmogelijke bewustzijn), Heleen J. Pott (Over de liefde), Bert van der Schaaf (Ironie na het modernisme?), Harry Smit (Ethologie en de mens als paradigma), Daan van Speybroeck (Het oogzieke denken), Marin Terpstra (Het heilige lichaam), Veronica Vasterling (Tussen wijsheid en begeerte), Bart Voorsluis (Filosofie als Sprachdenken), Johan Wempe (De deugdelijke onderneming).