Wandelgeluk

Een veelgehoorde klacht van wandelaars, die net een bepaalde route hebben gelopen, is dat ze onderweg verdwaald zijn. Komen ze de school of het café binnen, waar bestuursleden van de wandelclub al klaar zitten met stempels en medailles, dan volgt op het compliment 'Mooie tocht hoor' vaak de verzuchting dat de route niet perfect gemarkeerd was.'Helaas ben ik herhaaldelijk de weg kwijtgeraakt.' Dat kan de lezer van deze wandelverhalen in ieder geval niet overkomen. Dit boek is, ter lering en vermaak, juist bedoeld om in rond te dwalen, ook al houd ik me nu en dan braaf aan wegwijzers en richtingbordjes.

Wat is wandelgeluk? Voor de een is dat een rondje lopen zonder te verdwalen. Voor een ander bestaat dat uit het ontsnappen aan de maatschappij,de prikklok en de ratrace. Een derde voelt zich pas gelukkig als hij gaande langs oude veldwegen en kerkenpaden het verleden kan opsnuiven. Voor mij heeft het met een besef van vrijheid te maken, met het gevoel dat je al gaande opgenomen wordt in de ruimte en het landschap.