Onze vlucht uit Breda

12 mei 1940, een stralende pinkstermorgen in Breda. Liane van Ginkel, bijna zeven, kijkt uit naar een veelbelovende dag met een gezellig uitstapje. Maar gezellig zal het beslist niet worden. Breda dreigt tussen de vuurlinies bekneld te raken. Uit vrees voor een slagveld moeten de vijftigduizend inwoners onmiddellijk hun huizen verlaten. Zo ook Liane met haar familie.
Een hachelijk avontuur vol angsten en verschrikkingen volgt, beschreven door de ogen van een kind. Dat haar moeder van Duitse afkomst is, maakt hun vlucht levensgevaarlijk. De massale evacuatie blijkt later ook voor vele Bredanaars een nachtmerrie te zijn geweest. Er vallen tientallen doden en voor anderen wordt het een maandenlange tocht tot in Zuid-Frankrijk. Door de doortastendheid van Liane's moeder en die van haar vader keert het groepje uiteindelijk toch veilig thuis. Wrang genoeg komen zij dan tot de ontdekking dat de vlucht volkomen onnodig is geweest. Breda is door de Duitsers ingenomen zonder dat er een schot is gelost.

Precies een jaar later op 12 mei 1941 wordt broertje Hans geboren, over wie Liane schreef in haar eerste boek, 'Het Dal der Liefde'.