De Vlaams-Waalse fictie

N-VA-demagogen en hun volgelingen peperen het ons al jaren in: 'België is de optelsom van twee verschillende democratieën die met de dag meer uit elkaar groeien.' Zouden deze mensen het over hetzelfde land hebben als de tweetalige Belg Paul Dirkx? De voormalige medewerker van de socioloog Pierre Bourdieu noemt de Vlaams-Waalse tegenstellingen fictie. Meer zelfs, zowel het Vlaamse als het Waalse nationalisme, zo stelt hij vast, zijn kinderen van het liberale België, producten van een staat die nu al meer dan 180 jaar bevoegdheden uitbesteedt. Aan politieke partijen en zuilen. Aan de vrije markt. En aan gewesten en gemeenschappen. Maar vooral ook aan de Europese Unie, waarvan de opbouw gelijkloopt met de afbouw van de sociale natiestaten. Warm u op voor een verrassend relaas over een Europa waarin België maar ook pakweg Spanje en Italië plaats mogen ruimen voor kleine, zwakke regio's die door het bedrijfsleven in een economische wedren tegen elkaar uitgespeeld kunnen worden. Of hoe etnisch federalisme rijmt op neoliberalisme: want versmelt die twee begrippen en je krijgt 'etnoliberalisme'.