Geestelijk Hooglied

Het geheim van het leven is de liefde. En het geheim van de kosmos is de ultieme Werkelijkheid die daar de ziel, de grond, de bron en de horizon van is, en die de kleine mens telkens uniek en onvoorwaardelijk liefheeft. Deze dubbele affirmatie vormt de essentie van het gedicht 'Geestelijk Hooglied' dat de mysticus Jan van het Kruis in 1578 dichtte. Deze Spaanse karmeliet zat van december 1577 tot augustus 1578 negen maanden opgesloten in een donkere, enge kloosterkerker. In die donkere nacht brak bij hem een unieke liefdeservaring door. Na zijn ontsnapping droeg hij voor gelijkgezinden een lang gedicht voor. Van 1579 af tot en met 1588 vormde zich een prozacommentaar op de zangen van dit gedicht. In 1584 overhandigde Jan van het Kruis een eerste redactie van zijn commentaar aan een bevriend klooster. Hierna bleef hij schaven aan zijn commentaar en tussen 1586 en 1588 voltooide hij een tweede redactie. Omdat het gedicht en zijn commentaar heel sterk over de eenheid tussen God en mens spraken, werd de publicatie ervan lange tijd tegengehouden, uit angst voor de Inquisitie, die argwanend naar dit soort geschriften keek. Totnogtoe werd in het Nederlandse taalgebied enkel deze tweede redactie vertaald. Nochtans staat de eerste, A-redactie dichter bij de aanvankelijke ervaring en is ze lyrischer en verregaander over de mystieke vereniging van de mens met God.In deze nieuwe uitgave van Geestelijk Hooglied reiken we daarom de eerste, A-redactie eerstmaals aan. Voor wie houdt van liefdesmystiek zal dit werk een meeslepende ervaring worden.