De bijl van Wandsbek

Hamburg 1934. De armlastige Albert Teetjen wordt met tweeduizend Reichsmark overge
haald om anoniem als beul te fungeren: vier communisten moeten nog vóór Adolf Hitlers 
bezoek aan de stad in de beruchte gevangenis in Hamburg-Fuhlsbüttel worden onthoofd. 
De executie vindt plaats, en Teetjens financiële zorgen zijn even voorbij. Maar als de buren 
te weten komen waar het geld vandaan komt, boycotten ze zijn slagerij.
 Nadat Arnold Zweig in 1937 in de krant had gelezen over een slager die beul werd, 
maar na een executie zelfmoord pleegde, schreef hij aan Sigmund Freud: ‘Dit kan een op 
feiten gebaseerde roman worden die de door het nazisme bedolven mens in beeld brengt. 
De geschonden Duitser is namelijk niet alleen in het concentratiekamp te vinden, maar 
ook onder de beulen.’
 De bijl van Wandsbek is een indrukwekkend episch verhaal over de verleidingen van 
het nazisme en de gedwongen of vrijwillige aanpassing van de ‘gewone man’, de roergan
gers en de meelopers onder het naziregime.