De dauwdruppels van de dageraad

De dauwdruppels van de dageraad


De stijl van Droogenbroodts poëzie is karakteristiek en onmiskenbaar. Uiteraard is de ontwikkeling van het hermetische naar groter eenvoud, naar een natuurlijke ongekunsteldheid, evenwichtig en diepzinnig niet te overzien. De lezer ervaart in deze verzen de kunst van het suggereren, het principe dat minder méér is, als basis van een dichtkunst die, hoewel ze in verschillende tradities verankerd is, een zeer persoonlijk aroma uitstraalt.

Karakteristiek voor deze poëzie is ongetwijfeld de knapheid van expressie, ja zelfs een extreme terughoudendheid die de serene intensiteit nog versterkt.



OCHTENDGEDICHT


Argeloos

tussen droom en nevel dwalend

het gedicht

taalverloren

ingebed in het vaal van de morgen

de vogels

het fabelland

de gestolde lava van het meer

hongerig en buitbegerig

de fuiken

het vangnet

de jager van het woord.