Kijken en zien

Kijken is niet hetzelfde als zien. Met kijken kun je mensen en dingen onderscheiden. Je kijkt vanaf een afstand om ze dichterbij te halen, om er meer van te weten. Daarbij gebruiken we onze taal. 

We zijn beeldenmakers. Met beelden maken we onze werkelijkheid. Zien of schouwen is iets anders. Wanneer je ziet is er geen afstand tussen ziener en het geziene. Het gebeurt direct, zonder hulpmiddelen, on-middellijk. Momenten van zien leiden tot een woordloze wijsheid die creatief is en een vitaliserende werking heeft. 

De verre voorouders uit Egypte en India spraken over de sluier van Isis of Maya. Het is de moeder (Isis, Maya) die het leven baart en een kind leert kijken. Zij reikt woorden en gebruiken aan die ons binnenleiden in de wereld en die we daarmee ontdekken en vorm geven. Maar om te kunnen zien moet je die sluier oplichten. Dat kunnen anderen niet voor je doen. Je moet zelf achter of doorheen de woorden en de aangeleerde gewoonten de wereld ervaren en ontdekken door de sluier van Isis op te lichten en te zien. Dit verandert vervolgens de manier van kijken en de wijze van in de wereld staan. Het biedt ook telkens nieuwe mogelijkheden in kunst, politiek en wetenschap.