Duurzame energie in Nederland

Duurzame energie (wind, biomassa, zon) speelt als vervanger van fossiele brandstoffen een hoofdrol in de strijd tegen de klimaatverandering. Daarnaast is duurzame energie (DE) een oneindige bron die de energiebehoefte van de mens voor altijd kan zeker stellen. In verband met deze belangen voert Nederland vanaf 1996 beleid voor DE.

Nederland heeft in Europa afgesproken in het jaar 2020 een aandeel DE te realiseren van 14% van het energieverbruik, uitgaande van ruim 1% in 1996. Eind 2016 was het pas 6%. In september 2013 is het nationale Energieakkoord gesloten dat er voor moet zorgen dat het doel van 14% wordt gehaald. Of dat gaat lukken is onzeker.

Antwoord op de vraag waarom de groei van DE in Nederland zo moeizaam is verlopen, is met de bestaande informatie niet direct te geven. Dat komt omdat er geen documenten zijn die de geschiedenis van het DE-beleid systematisch beschrijven. Bedoeling van dit boek is deze ontbrekende informatie te leveren. Het presenteert en analyseert het beleid vanaf 1996 tot en met 2015. De studie is in vijf periodes onderverdeeld. Dit sluit aan bij de regeertermijnen van de kabinetten in die jaren, die uitgangspunt zijn voor de beschouwingen. Het boek geeft van iedere kabinetsperiode een overzicht van het gevoerde beleid. Per kabinet is de studie opgesplitst in een vijftal hoofdthema's. Dat zijn o.a. innovatie, subsidieverlening voor DE-productie en communicatie. Afsluitend volgt een analyse die het hele tijdvak 1996 tot 2016 omvat.

De slotbeschouwing  laat zien hoe over 20 jaar het beleid in de hoofdthema's vorm heeft gekregen en tot resultaten heeft geleid. De bijzondere, zwakke en sterke kanten worden daarbij naar voren gehaald. Dit alles maakt duidelijk waarom de groei van het aandeel DE in Nederland in het verleden teleurstellend is gebleven.

Het slothoofdstuk  geeft een aantal in de studie verkregen inzichten vrij, die nuttig kunnen zijn voor toekomstig beleid voor DE.

Haijo Boomsma (1953) werkte meer dan 20 jaar bij het Ministerie van Economische Zaken en was als coördinator en beleidsadviseur nauw betrokken bij de ontwikkeling van beleid voor duurzame energie in Nederland.