Onomkeerbaar

'Meisjes van het zuiderse type rijpen sneller,' zegt de dokter. Peren rijpen, en aardbeien en bananen, ik rijp niet, ik rot, denkt Zoé.

Zoé groeit begin jaren zeventig op bij haar labiele moeder, Alida. Haar vader kent ze niet, grootouders heeft ze niet. In het jaar waarin ze achttien wordt, gaat ze op zoek naar de waarheid over haar afkomst. Samen met de waarheid, weet ze, zal ze het geluk vinden. Maar is dat vertrouwen terecht? Een ding staat vast, nog voor het jaar voorbij is, is Zoés leven niet meer zoals voorheen, zal het Onomkeerbaar blijken.

Met de steentjes die ik uit het zand pulk, maak ik een cirkel. Daarna leg ik er een grotere cirkel omheen. Mijn voeten zet ik in het midden van de binnenste cirkel. Ik wacht. Om te vergeten hoeveel dorst ik heb, vraag ik me af of mijn moeder iets lekkers voor me zal koken. Of er een dessertje voor me klaar zal staan. IJs, of sorbet, of chocoladepudding. Meer dan van zichzelf houden moeders van hun kinderen.

Wie bij reis-rond-de-wereld over de bok wil springen moet oplettend zijn. Van begin tot einde. Concentratie voor de aanloop, de sprong en de landing. Vaak gaat het mis bij de landing, want alle aandacht ging naar de aanloop en de sprong, terwijl het er uiteindelijk op aankomt niet te stranden met de meet in zicht.

Ines Nijs (1968) is filoloog van opleiding, freelance redacteur van beroep. Ze woont en werkt afwisselend in België en Senegal. Verhalen lezen en schrijven is wat ze het liefst doet. Verhalen over mensen, over wat ze zeggen en wat ze verzwijgen. Onomkeerbaar is haar debuutroman.