Muzikale poëtica

'Muzikale poëtica werpt licht op de onlosmakelijke relatie tussen de twee aspecten van het Stravinskyaanse temperament: zijn muziek en zijn filosofie.' - Darius Milhaud

'De kwintessens van Stravinsky's gedachten over muziek.' - Alfred Brendel

In september 1939 gaf Igor Stravinsky op Harvard een cursus van zes lessen over muzikale poëtica. Dit boek is daar de weerslag van. Het laat zich lezen als een apologie - een rechtvaardiging en verdediging van zijn persoonlijke opvattingen over muziek.
Stravinsky is in deze lessen streng en polemisch, over collega-componisten; de dictatuur van dirigenten; de taak van scheppende kunstenaars, uitvoerenden en luisteraars; muzikale smaak en snobisme; populisme; modernisme en vertolking versus 'pure' uitvoering. 
Maar als hij zich kritisch uitlaat, is dat om de muziek en haar principes te verdedigen, zoals hij dat in zijn composities met muzikale middelen deed. 
In deze klassieker, nu voor het eerst in het Nederlands vertaald, is de meester zelf aan het woord. Hij behandelt in zes prachtige lessen achtereenvolgens het fenomeen muziek, de compositie, de muzikale typologie (de problemen van stijl en vorm), de Russische muziek, en de uitvoering en de diepere betekenis van muziek.

Deze uitgave bevat voorwoorden van componist Darius Milhaud en Nobelprijswinnaar literatuur George Seferis.

Igor Stravinsky (1882-1971) is een van de meest vooraanstaande componisten van de twintigste eeuw. Zijn bekendste werk is Le Sacre du Printemps (1913). Naast componist was hij dirigent.