Wat is er mis met gezag?

Een nieuwe visie op autoriteit

Wat kun je verwachten van een filmer, filosoof en voormalig cabaretier die zich buigt over het straatgezag van de politie? Een beeldend boek, uit het leven gegrepen, met een originele visie. Jurriën Rood liep geruime tijd mee met de Amsterdamse politie om onderzoek te doen naar de vermeende gezagscrisis waar vrijwel alle opiniemakers het over hebben. Wat blijkt: de agenten hebben een strategie ontwikkeld om met het publiek in gesprek te gaan en het gros van de mensen accepteert hun gezag.

Jurriën Rood is een verademing in het publieke debat. Niet alleen omdat hij de praktijk zo goed kent, maar ook omdat hij schrijft vanuit een ruim historisch perspectief. Sinds de jaren zestig is het begrip gezag verdacht geworden, en daarmee élke vorm van autoriteit. Volgens Rood hebben we het kind met het badwater weggegooid. Zijn stelling is dat we een nieuwe gezagopvatting nodig hebben, vrijwillig aanvaard en gedragen door ons allemaal, vanuit het besef dat de overheid niet alleen vóór, maar ook ván ons allemaal is. Daarbij kunnen we leren van de politie die hard en zacht, handelen en uitleg weet te combineren: 'U bent aangehouden, gaat u meewerken?'

'Bij de politie wilde ik vroeger nooit: ik hoorde bij een protestgeneratie die de politie zag als verlengstuk van een orde die niet de onze was. Vijfendertig jaar later is de wereld flink veranderd en ik ook: ik ben geïnteresseerd geraakt in de orde. Nu loop ik anderhalf jaar lang als filosoof-filmer mee met de politie, preciezer: met het Regiokorps Amsterdam Amstelland. Lang genoeg om me het politie - perspectief eigen te maken, maar ook niet voor altijd. De perspectieven zullen naast elkaar blijven bestaan. En dat is natuurlijk precies de bedoeling.'
- Jurriën Rood

Verhelderend en doorwrocht'
Olaf Tempelman in Volkskrant

'Een diepgravend boek'
Reformatorisch Dagblad

'Een grote ontdekking is filosoof en filmmaker Jurriën Rood.'
- René Kneyber, schrijver van Orde houden in het vmbo

'Hoog tijd dat de publicaties van Jurriën Rood meer bekendheid krijgen.'
- Gabriël van den Brink, schrijver van Eigentijds idealisme