American testimony

Het werk van Peter Martens neemt binnen de Nederlandse fotografie een unieke plaats in. In 1969 werd hij als eerste fotograaf in Nederland toegelaten tot de Beeldende Kunst Regeling (BKR). Dit was niet alleen een erkenning voor zijn eigen werk maar ook voor het medium fotografie als beeldende kunst. Als een van de weinige Nederlandse fotografen was Martens enkele jaren nominée van Magnum en in 1977 en 1979 won hij verschillende prijzen bij World Press Photo.
Peter Martens vestigde zich in 1964 als zelfstandig fotograaf. Hij ontwikkelde zich tot een veelzijdig straatfotograaf met een eigen stijl. Zijn manier van werken is geïnspireerd door de lange Amerikaanse traditie van betrokken en persoonlijke documentaire fotografie. Martens ging nog een stap verder en ontpopte zich tot een radicale straatfotograaf die het opnam voor kansarmen en verschoppelingen. 
Een langgekoesterde wens van Peter Martens (1937-1992) komt twintig jaar na zijn overlijden uit: de publicatie van zijn twee fotoboeken. De dummy's die Martens kort voor zijn dood heeft samengesteld en de meer dan 400 afdrukken die hij daarvoor selecteerde lagen sindsdien in het archief van het Nederlands Fotomuseum. In 2012 verschijnen de ouvreboeken 'Few Loving Voices' en 'American Testimony'. 
Toen Martens begin jaren zeventig Amerika ontdekte werd dat zijn favoriete domein: het land waar hij de onderwerpen vond waardoor hij als fotojournalist werd geobsedeerd. Zijn zaak was de dagelijkse oorlog in de straat: het nieuws dat geen nieuws was maar wel de dagelijkse realiteit voor talloze mensen. Het leven in de Verenigde Staten -zo laat Martens zien- kan net zo meedogenloos zijn als het leven in dictaturen of in ontwikkelingslanden. De foto's die hij maakte in de Verenigde Staten heeft Martens ondergebracht in een apart boek: 'American Testimony' met een tekst van Renate Dorrestein die als schrijvend journalist met Peter Martens veel reportages maakte, onder andere voor 'Panorama'