Het pad van de mensheid

Onze samenlevingen kraken: plastic soup, klimaatproblemen, zorgproblemen, eenzaamheid. Het zijn kenmerken van een overgangstijd. De vaak zelfgerichte menselijke aard lijkt onmachtig het tij te keren.
Toch volgt de menselijke soort onbewust al honderdduizenden jaren met ups en downs een verborgen verbeterpad: van jagers-verzamelaars via landbouwgemeenschappen, stadstaten en moderne natiestaten naar de laat-moderne wereld van nu.
Door het herkennen en bewust volgen van dit 'Pad van de mensheid' kunnen we maatschappelijke ontwikkelingen enorm verbeteren en versnellen. Het biedt de mensheid nieuwe mogelijkheden voor maatschappelijke innovatie. Een gezamenlijk optreden als 'Team Wereld' ligt dan ook voor de hand.
De ervaringsruimte waarin wij als actoren onze maatschappelijke levens vormgeven, wordt zichtbaar gemaakt door 'recursief perspectivisme'. Deze verstrekkende hypothese laat een discreet numeriek landschap zien dat empirische patroonwetten verklaart, zoals de wetten van Zipf, Benford en Pareto. Priemgetallen spelen een hoofdrol.
Het 'Pad van de mensheid' lijkt het meest kansrijke en op de lange termijn meest waarschijnlijke ontwikkelpad in dit ervaringslandschap te zijn. Aantrekkelijke en stabiele maatschappijen liggen doorgaans op dit pad. Het ervaringslandschap heeft statistische, relativistische en kwantumtheoretische eigenschappen met bijbehorende gevolgen voor onze reis. Ze vereisen toegesneden methoden voor maatschappelijke innovatie, met sprekende namen als de 'penta helix', 'multi-actor procesmanagement', de 'maatschappelijke innovatiekubus' en de 'ruggengraat'.
Voor wie onze gezamenlijke reis naar de toekomst beter wil begrijpen en ondersteunen, biedt het 'Pad van de mensheid' verrassende inzichten.