Twee vrolijke Duitse geschiedenissen

Fritz Reuter (7 november 1810 in Hagen; † 12 juli 1874 in Eisenach; volledige naam: Heinrich Ludwig Christian Friedrich Reuter) wordt beschouwd als één van de belangrijkste dichters en de schrijvers van de Nederduitse taal.
Fritz Reuter werd geboren in het stadhuis van de kleine stad Hagen in Mecklenburg. Zijn ouders waren de burgemeester en de stadsrechter Georg Johann Reuter (1776 - 1845) en diens vrouw Johanna (1787 - 1826), dochter van de burgemeester en stadsrechter van Tribsees, Ni-kolaus 
Gottfried Bernhard Ölpke (1740 - 1792). Na de geboorte van haar tweede zoon in 1812 werd Johanna Reuter verlamd voor het leven. De jongen overleed op de leeftijd van bijna twee jaar. 
Als enige jongen bezocht hij een meisjesschool tot zijn 13de.
Op 14-jarige leeftijd leerde hij samen met zijn neef August Reuter, op de hogere school in Friedland. Reuters prestaties op school waren slecht en zijn vader was zeer teleurgesteld dat bij hem de discipline ontbrak. De jonge Reuter wilde schilder worden en naast turnen was tekenen het enige wat hem bezielde. Turnen was bij hem populair door zijn turnleraar Jahn en zijn leraar Karl Horn (lid van de Lützow Hunter). Door hen raakte hij bekend met de ideeën van de Urburschenschaft. Dit heeft de basis gevormd van zijn democratische houding, die een blijvende invloed op zijn CV zou moeten hebben.
In 1826 stierf zijn moeder. Met Pasen 1827 wilde zijn vader een school-verandering naar het Friedrich-Franz-gymnasium (Parchim) bewerkstelligen. Wegens gebrek aan concentratie werd zijn zoon niet geclassificeerd. De relatie met zijn vader bleef afkoelen. Tijdens de feestdagen keerde hij met tegenzin terug naar huis. Zijn prestaties wisselden. In sommige onderwerpen blonk hij uit, andere hadden niet zijn interesse. Toch slaagde hij erin om het certificaat van rijpheid op 24 september 1831 te verkrijgen.
Zijn oeuvre is zeer uitgebreid en in zijn geboorteland nog steeds zeer geliefd. In Nederland is niet veel van zijn werk uitgegeven