Krantenpaus

Spraakmakend, strijdbaar, oerkatholiek, selfmade vakman,
Bourgondiër, gewonde ziel. Deze kwalificaties passen allemaal
bij Louis Frequin, die een kleine halve eeuw journalist
was en bijna 32 jaar hoofdredacteur van De Gelderlander.
Frequin was ook schrijver, televisiepionier, presentator van
een van de eerste KRO-praatprogramma's, en een van de
geestelijke vaders van het actualiteitenprogramma Brandpunt.
Frequin groeide op in een eenvoudig gezin op een bovenhuis
in de Arnhemse wijk Klarendal, zat enkele jaren op het
kleinseminarie, en rolde in 1930 als jongmaatje en zonder
enig diploma in de journalistiek. Hij beleefde de crisisjaren
als verslaggever in Huissen.
In de eerste oorlogsjaren was hij actief bij het fascistische
Nationaal Front, en al in het tweede oorlogsjaar raakte hij
betrokken bij het verspreiden van illegaal drukwerk. Zijn
bemoeienis met het illegale tijdschrift Katholiek Kompas
kwam hem in 1944 duur te staan. De ontberingen in Duitse
gevangenschap, onder meer in de Bunker van het kamp
Vught, bleven hem zijn hele leven achtervolgen.
De beschrijving van Frequins leven is vanzelf ook een
geschiedenis van de journalistiek, de kranten in het algemeen
en De Gelderlander in het bijzonder. Van een bescheiden
plaatselijk blad groeide de krant in zijn tijd uit tot een
grote regionale titel die ook nationaal meetelde. Frequin
wist altijd de aandacht te trekken. Hij was een uitgesproken,
activistische journalist die affaires niet schuwde.
Eind 1945, 31 jaar oud, kreeg Frequin de leiding over de
redactie van De Gelderlander en die hield hij tot september
1977. Hij maakte naam als felle pleitbezorger van de katholieke
zaak. Toen in de jaren zestig de verzuiling een einde
nam, verzette hij echter de bakens om met zijn krant een
breed publiek te kunnen bedienen. Behendig omarmde hij
ook in zijn nadagen als hoofdredacteur de democratisering.
Hij nam afscheid in grootse stijl, als een ware krantenpaus.