Ik pas niet en God ook

Yosé Höhne Sparborth (1946) is de dochter van een Nederlandse
moeder en een Duitse vader. Haar moeder verhuisde
in 1953 met haar vier kinderen van Wittstock (DDR) naar
Waalwijk. Haar vader bleef achter in Duitsland. Hem zou
zij lang niet meer zien. In Nederland had haar moeder,
onderwijzeres, grote moeite om de eindjes aan elkaar te
knopen. Bovendien hadden de kinderen, zo kort na de
oorlog, veel last van hun Duitse achternaam. Yosé keerde
zich daardoor erg in zichzelf en zou later vele jaren nodig
hebben om zich uit deze huls te bevrijden. Na haar middelbare
school werkte zij in de gezinszorg. In 1965 trad zij in bij
de Arme Zusters van het Goddelijk Kind. Zij had moeite
met de traditionele kloosterlijke discipline en begroette de
vernieuwingen die het Tweede Vaticaans Concilie in het
kloosterleven bracht. Van 1978 tot 1994 was zij lid van de
spraakmakende Dominicaanse communiteit Giordano
Bruno in Utrecht. Van daaruit was zij actief in de Basisbeweging
van Kritische Groepen en Gemeentes en de Acht Mei
Beweging, in contacten met de christelijke vredesbeweging
in de DDR en de dialoog christendom-marxisme, zij was
redacteur van het weekblad De Bazuin en studeerde theologie
aan de Agogisch-Theologische Opleiding van de Sociale
Academie De Horst.
Na een ongelukkige val raakte zij arbeidsongeschikt en
moest met tegenzin Giordano Bruno verlaten. Na een
gedeeltelijk herstel verbleef zij twaalf jaar meestentijds op
Aruba, in El Salvador en Nicaragua, later ook in Colombia
en Chili. Daar ontwikkelde zij met veel succes weerbaarheidscursussen
voor vrouwen. Tussendoor was zij verschillende
malen in Irak. Vanaf 2014 verbleef zij opnieuw
regelmatig in Irak om de vredescontacten die zij daar had
opgebouwd te onderhouden. Daarnaast was zij sinds 2011
actief in de Utrechtse parochie Sint Antonius in de wijk
Lombok. Na de fusie van de Utrechtse stadsparochies
groeide rond de Antoniuskerk het Stadsklooster Antonius
(http://www.stadskloosterutrecht.nl/), waaraan zij onder meer als voorgangster meewerkt.