Lichtpuntjes

'Zoo ik iéts ben, ben ik een Hagenaar', zei de Haagse schrijver Louis Couperus.

'Zo ik iets ben, ben ik een Son en Breugelaar', zegt Yvonne Mulder op haar beurt.

Yvonne Mulder (1941) groeide op in Den Haag. Sinds1974 woont ze in Son en Breugel. Haar eerste boek, de verhalenbundel Vrouwen van glas verscheen in 1985 bij Uitgeverij Hans Elzenga. Ze schreef verschillende genres, vooral poëzie (onder andere uitgegeven bij Uitgeverij Lannoo).

De kleinkinderen inspireerden haar ook om kinderverhalen te schrijven. Ze ging een stap verder en met haar Verhalenhoed las ze voor op basisscholen, trad ze op op de Floriade, in kinderziekenhuizen en verzorgingscentra. Haar werk werd ook in het Engels, Duits en Chinees gepubliceerd.

Ze interviewde veel lokaal, regionaal en landelijk bekende dichters voor het programma Van poëzie tot poesiealbum van de ziekenomroep Ervo, waar een eenmalig zwerfboek van is verschenen.

De laatste jaren schreef ze een wekelijkse column met de titel Lichtpuntjes in het weekblad Forum.

Deze Lichtpuntjes zijn nu - samen met een aantal nieuwe columns - gebundeld en maken waar wat ze beloven: een verrassende kijk op situaties en emoties waarmee wij allemaal te maken krijgen. Haar foto's kregen een tweede leven als illustraties. De combinatie column met foto roept soms vragen op, maar heeft altijd een toegevoegde waarde.


Dichter Rutger Kopland schreef na aanleiding van Een handvol vlinders:

'Een handvol vlinders is inderdaad wat deze titel belooft, een jaar met treffende poëtische "notities" waarin het dagelijks bestaan a.h.w. even boven zichzelf wordt uitgetild. Ik kan mij voorstellen dat deze teksten mensen kunnen opbeuren.'