In het vierkant van ieder ogenblik

Sinds meerdere jaren word ik door de haiku gefascineerd. Deze dichtvorm, afkomstig uit Japan, heeft zijn universele waarde over de wereld verspreid.  De korte vorm van het gedicht dat uit zeventien lettergrepen bestaat (5/7/5)  is boeiend om het ogenblik van een kortstondige ervaring vast te leggen, iets dat je frappant vindt of ontroerend. Het kan allemaal het diepste van jezelf raken zoals vreugde en verdriet. 

De natuur is bij uitstek de inspiratiebron voor mij, waardoor ik getroffen word, en in verwondering raak voor dier en plant. De waarnemingen en belevenissen geven je net dat ietsje meer, wanneer ze woordelijk gevangen worden in een haiku. Die zintuiglijk zo aanspreekt dat het moment je bindt als onweerstaanbare tijd, die je niet verloren kan laten gaan. Het is een poëtische link tussen heel vluchtig, en gekleurd minder vluchtig.

Door de boeiende discipline, die deze vorm van dichtkunst vergt, ben ik ze uit puur plezier al schrijvend gaan ervaren. Ze verbinden mij op een bijzondere moment als een brug tussen het heden en verleden. 

De modernere vorm van haiku brengt mij het moment wat ik in beeld zie met een intuïtieve of emotionele ervaring. Er is een vorm van constante spanning tussen realiteit en droom, tussen wens en werkelijkheid bij materie en spiritualiteit. Het doorsijpelen tot de vijver van verbeelding speelt ook een grote rol. Ik hou van de milde en humoristische metafoor die ik soms gebruik. De stad en het plattelandsleven, momenten tussen geluk en verdriet houden mijn aandacht vast.

Geluksmomenten, verdriet en troost vinden in mijn gedichten hun plaats in vergelijking met een vierkant; de meetkundige vorm, die naar mijn zien en beleven, de dingen, gedachten en emoties even vasthoudt om dan alles los te laten. Te laten stijgen of dalen, maar in een haiku gegoten en met het vierkant eromheen, zit mijn condens een beetje in deze bundel. Daarom koos ik ervoor in de titel en vorm van deze bundel het vierkant er zijn plaats te geven.

Ik wens iedereen veel leesplezier,
Ingrid Lenaerts